Renklerin hep bir dili çağrıştırdığı bir sembolü hissettirdiği duygular konusunda birçok söz duyarız hatta yaşarız. Mevsimler ne kadarda güzel örnek değilmi; o ilk baharın canlılığına heyacanına ve dinamikliğini sonbaharda farklı duygularla yaşıyoruz. Oysa renkleri pastelleşmiş bir mevsime görmezden gelmek için gibi insanlar kasım a aşkı yakıştırmışlar.
Bu muhteşem fotoğrafı teknik olarak incelemeye alırsak modelin duruşu ve olduğu konum bakımından çok güçlü bir yerleşime sahip fotoğraf. Fotoğraf ana konu ve arka plan renkleri ile tam bir bütün.
Fotoğrafın bende ki izlenimleri şöyle,
Fotoğrafta güzel yüzlü yaşlı bir amcamız var ne kadar da renkli öyle değil mi ? Kahverengi paltosu, mavi kazağı yeşil şapkası …
Arka planda oldukça renkli. İlk baktığımızda gördüğümüz bunlar.
Fakat amcamızın yüzüne biraz daha baktığımızda belki de ayakta bile zor durduğu hissine kapılıyorum ben. Belki de zor bir yaşamı var. Rengime bakma yüzüm solgun çocuk der gibi bakıyor bana. Yüzünde yaşadığı güçlükle dolu bir ömrü film şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden. Yorgun bakışı hayatın içinde bulduruyor insanı bir anda.
–
İnsan yüz ifadesi ve mimikleri konusundan bakarsak amcanın yüzünden bir endişe okunabilmekte. Amcanın yüzünde bir endişe mevcut fakat bu endişe yaşam ile ilgili yada geçim endişesi olabilir .
